Karađorđe Petrović (oko 1762–1817) bio je vođa Prvog srpskog ustanka protiv Osmanskog carstva i osnivač dinastije Karađorđević.
Rođen u selu Viševac, odrastao je u teškim uslovima, ali se istakao kao sposoban vojnik i harizmatični vođa. Godine 1804. podigao je ustanak protiv dahija, osmanskih vlastodržaca u Beogradskom pašaluku, što je označilo početak borbe za srpsku autonomiju. Tokom ustanka, pokazao je vojnu i organizacionu sposobnost, ali i autoritarnost, zbog čega je imao i saveznike i protivnike među Srbima. Iako je ustanak bio ugušen 1813, Karađorđe ostaje simbol otpora i borbe za slobodu.
Posle poraza odlazi u izgnanstvo, ali se 1817. tajno vraća u Srbiju, gde ga knez Miloš Obrenović daje ubiti, videvši ga kao političku pretnju.
Njegovo nasleđe živi kroz potomke i kao temelj moderne srpske države.
